نـام احـد کـه نـام خـداونـد سـرمـد است           میمی بر آن اضافه شده، اسم احمد است

آدم کـه گشت توبـه او نـزد حـق قـبـول           از فیـض«یا حمـیـدُ بحق محمـد» است

بـا دیـدن جــمـال تـو خــوبـان دهـر را           در دل امیـد بـاغ جـنـان داشتن بد است

دست تو ظرف رحمت بی انتهای هوست           هرچه خدا به خلق ببخشد، از این ید است

مقصود باغ و لاله و حور و قصور نیست           اهـل بهشت را سر کوی تو مقصد است

پیش از هبـوط آدم و حـوا بـه خط نور           دست خـدا نـوشت: مـحـمّـد مؤیـد است

 ذکـر خـدا و ذکـر ملک تـا قـیـام حشر           پـیـوستـه بر شمـا صلـوات مجـدد است

بـر سـر در بهشت و جهـنـم نـوشتـه اند           بغض تو نار و مهر تو خُلد مُخَلّد است

تـفـسـیـر یـک حدیـث ز مـیـم دهـان تو           بالله نـیـاز مـن به هـزاران مجـلّـد است

گـفـتـم بــه بــزم قـرب الـهـی قـدم نـهـم           دیـدم که نغمه صلواتت خوش آمد است